Elf jaar. Wat weet ik van de wereld? Elke jongen in mijn klas ligt onder de dekens met Agnetha Fåltskog of Penny de Jager. Of, als je echt fantasie had, allebei. En ik? Ik lees alleen nog maar stripboeken van Storm want ik ben tot over mijn oren verliefd op Roodhaar.
Het was mijn neef en tevens groot stripliefhebber Pieter die mij uit deze roes wist te krijgen. Door met een bezwerende blik de elpee van ELO in mijn handen te drukken. Op de hoes prijkt een UFO als een soort lichtgevende jukebox. Ik ben gek op ruimteschepen, dus de elpee krijgt mijn volle aandacht.
Neef Pieter heeft een echte stereo op zijn kamer. Niet zo'n lullige pick-up met de deksel als speaker zoals ik. Nee, hij heeft een halfautomatische Dual platenspeler, een grote goudkleurige Marantz versterker met mooie piekmetertjes en grote zwarte boxen met van dat dikke zwarte schuim op de voorkant.
Mijn Tante werkt zes dagen per week. Ze is dus niet thuis. Da’s goed voor het volume. Pieter haalt in slow motion de gitzwarte plaat uit de blauwe hoes. Dan draait hij de versterker op twaalf, het maximum. Een lichte brom kreunt alvast uit de boxen. De naald zakt langzaam in het vinyl. Gekraak. Langzaam zwelt het nummer aan. Een volstrekt nieuw geluid knalt uit Pieter’s boxen. Een orkest van synthesizers. Oneindig gedubbelde zangpartijen. Extase. Neef Pieter bewijst opnieuw lichtjaren op mij voor te lopen. Ik maak het meteen uit met Roodhaar. Ik ben nu op ELO.
Home: oorbijter
No comments:
Post a Comment