Mark (Talk Talk) kreeg zijn eerste echte grote hit met Life's what you make it. Hierna gaf EMI hem volledige vrijheid en geld voor het volgende album The Spirit of Eden. Dat album is volledig geimproviseerd tot stand gekomen in een donkere, met kaarsen verlichte studio. Anderhalf jaar zagen ze geen zonlicht en zaten ze dag en nacht met muzikanten te jammen. Nog steeds staat dit album als een huis. Niet gedateerd. Nog even prachtig. Kunst. Dat was het waarmee Talk Talk tevoorschijn kwam.
EMI was pissed en sleepte de band voor de rechter vanwege een obscuur en niet commercieel geluid. Beide partijen voelden zich genaaid. Uiteraard verloor EMI, maar Mark Hollis was er klaar mee en vertrok naar Polydor. EMI bracht It's my life uit (de oude sound van de band) en het werd een grote hit. Daarna volgde nog een schandalig en vooral slecht remix album die na een proces van Mark tegen EMI van de markt werd gehaald. Het album Laughing Stock kwam uit bij Polydor en klonk nog experimenteler. Kort na de release stopte de band. In 1998 maakte Mark Hollis nog één solo album en keerde de muziek industrie de rug toe. Hij speelde nog piano op Unkle's - Chaos (1998) en werkte nog even met Anja Garbarek (2001). Hierna is er een oorverdovende stilte ontstaan rondom Mark Hollis.
Translation: with a legacy that includes Spirit of Eden, perhaps there was nothing more Mark Hollis had to prove.
'life's what you make it' is natuurlijk niet de eerste grote hit van Talk Talk. 'Such a Shame' en 'It's my Life' waren 2 jaar daarvoor al grote hits. En aan 'Spirit Of Eden' is 9 maanden in de Studio gewerkt, en niet ander half jaar.
ReplyDelete